Klient nasz Pan! Ale pies czy jego opiekun? Relacja ze szkolenia z Chiragiem Patelem w UK.
Na szczęście jeszcze nie byłam na żadnym seminarium, które przekręciłoby cały mój świato(zwierzo) pogląd do góry nogami. Trafiam natomiast na wydarzenia, na których coś nowego pyka. Coś mi pyknęło na kursie o pracy z psami agresywnymi prowadzonym przez Chiraga Patela w przepięknym Dog Training Barn w małej wiosce w Anglii. Kurs trwał 5 dni, także wszystkiego nie opiszę, skupię się na kilku ciekawych punktach.
Podejście do klienta
Jako trenerzy czy behawioryści mamy tendencję do walczenia o dobro psa bez względu na to, jak dużo to będzie kosztować opiekuna. Ile będzie musiał poświęcić czasu, energii, wyrozumiałości swojemu psu, z ilu rzeczy będzie musiał zrezygnować – puszczania psa na psim wybiegu czy rzucania mu piłeczki. Kocham pracę z ludźmi tak samo mocno jak kocham pracę z psami. Ale nigdy nie myślałam o tym, aby opiekunom również dostarczać szybkich wzmocnień i stopniować naukę, tak jak to robię z psami. Chirag nie zarzucał swoich klientów masą ćwiczeń i zmian, które muszą wdrożyć w swoje wspólne życie z psem. Emocje (nawet te niewidoczne gołym okiem) człowieka są tak samo ważne, jak psa. A naszym – behawiorystów – zadaniem jest dobranie ćwiczeń w taki sposób, aby obydwie strony (człowiek też) czuły, że coś fajnego i prostego je czeka oraz, że nic nie tracą.
Zobacz również wywiad z Chiragiem Patelem
Za bardzo skupiamy się na konsekwencji zachowania.
Nagradzamy albo karcimy, aby zmienić zachowanie psa lub człowieka. Często za mało wagi przykładamy do bodźców lub warunków poprzedzających zachowanie. Ich zmiana może ułatwić osiągniecie pożądanego zachowania albo zmienić zachowanie, którego chcemy się pozbyć. Czasami takie proste rozwiązanie jak wyłożenie maty węchowej pobudzonemu psu, który wyskoczył właśnie z samochodu, może szybciej i łatwiej przynieść pożądany efekt niż nagradzanie spokoju lub karcenie za szczekanie czy skakanie. Zanim pies zachowa się w sposób który nam nie pasuje, zmieniamy środowisko. Po wyskoczeniu z auta pies natyka się na matę węchową, węszy 15 minut. Zbiera informacje o otoczeniu a jednocześnie ma swoje zadanie, którego może się trzymać. Po skończeniu jest bardziej rozluźniony i już zaznajomiony z miejscem.
Kilogramy smakołyków. Chirag zarzuca psy jedzeniem. Szczególnie te, które nie mają zbyt silnej relacji z opiekunem. Pomimo, że ostatnio nie jest to „modne”, bo dużo bardziej cool wydają się być metody awersyjne, to jednak wolę pozostać przy „zarzucaniu psa smaczkami”. Nie chodzi o to żeby pakować w psa jedzenie, gdy tego nie chce. Czasami lepiej przeczekać moment wysokiego pobudzenia u psa i dać mu możliwość węszenia i wyszukiwania jedzenia. Kilka razy mogliśmy zaobserwować jak Chirag uczył psa jedzenia smaczka jako zachowania, które potem było nagradzane. Czyli np. za zjedzenie smakołyka pies dostawał nagrodę w postaci poruszania się w kierunku w który chciał iść.
Podsumowanie szkolenia w UK
Wyniosłam oczywiście kilka ciekawych ćwiczeń. Coś na lęk separacyjny, coś na kontakt z psem na spacerze. Ale zanim będę mogła polecić, to muszę je przetestować. (Mąż zaczął testować i są super 🙂
Zdecydowanie opłaca się wyjeżdżanie za granicę na seminaria i kursy. Atmosfera między prowadzącymi, organizatorami i kursantami jest bardzo pozytywna. Wszyscy są uprzejmi i baaardzo chętnie dzielą się wiedzą. Prelegenci nie są zawłaszczani ani chowani przed słuchaczami, jednocześnie nie są oblegani i mają czas na odpoczynek, a wieczorem na wspólnym drinku rozmawia się nie tylko o psach!
Zosia Zaniewska-Wojtków
Specjalista ds. behawiorystyki psów
