5 rzeczy, w których nasze psy są mistrzami

Mając pod opieką psa staramy się nauczyć go wspólnego życia, dać mu wsparcie, miłość, poczucie bezpieczeństwa. Przedstawiamy mu nasz świat i pokazujemy, jak się w nim odnaleźć. Ale czy ta relacja działa tylko w jedną stronę? Czy to tylko pies od nas czerpie? Czy może my też wiele uczymy się od naszego czworonoga i nawet nie zdajemy sobie z tego w pełni sprawy?

Zachowanie psa to również nauka dla człowieka. Czego możemy nauczyć się od psa?

Zdecydowanie polecam czasami zatrzymać się i spojrzeć na naszego psa z innej strony – poobserwować go oraz jego podejście do życia i relacji z nami. Od psów możemy nauczyć się dużo więcej niż nam się wydaje! Poniżej kilka przykładów, gdzie psie zachowania mogą być dla nas cenną nauką. 😊

Cieszenie się małymi rzeczami

Psy żyją chwilą i cieszą się naprawdę drobnymi rzeczami. Nie zastanawiają się, co przyniesie jutro. Często są radosne i pełne entuzjazmu nawet, gdy wrócimy do nich po krótkiej wyprawie do drugiego pokoju. Całym psim ciałem i duszą są z nami tu i teraz, angażują całą swoją energię w zabawę, skupiają się na tym co robią w danej chwili – na jedzeniu, spaniu, pracy z nami. Warto o tym pomyśleć, gdy na przykład idziemy się przejść z psem – odłóżmy telefon i też nacieszmy się tymi wspólnymi chwilami. I do tego pobawmy się z psem – ale tak prawdziwie, zaangażujmy się w to całym sobą. Wyłączmy myślenie o wszystkich problemach nawet na te 10 minut. Naprawdę super jest chociaż przez taką chwilę dać ponieść się emocjom i odkryć taką prostą, dziecięcą radość z zabawy.

Empatia i okazywanie uczuć

Psy są mistrzami w czytaniu emocji innych psów, ale i naszych, ludzkich. Zachowanie psa bardzo często jest też wywoływane pośrednio naszymi emocjami. Prostym przykładem jest sytuacja spacerowa i niepokój opiekuna na widok innego psa. Jeśli pies ma trudności w mijaniu innych psów i wykazuje zachowania agresywne w stosunku do nich, to bardzo często zdarza się, że opiekun już widząc z daleka innego psa zaczyna się denerwować, mocniej trzyma smycz, często też zmienia sposób chodu na bardziej nerwowy. Psy doskonale to wyczuwają i bardzo szybko same też zaczynają być już w „alercie” pomimo tego, że mogą nawet nie widzieć jeszcze nadchodzącego psa. Ale działa to też w przypadku tych pozytywnych emocji – one również działają na psy w podobny sposób. Psy są w lepszym humorze, kiedy my się lepiej czujemy. Martwią się, niepokoją kiedy siedzimy smutni. Co więcej, psy same też okazują wiele emocji i nie czują się przy tym skrępowane. I pomimo tego, że możemy wyróżnić psy bardziej introwertyczne, czy bardzie ekstrawertyczne, to mimo wszystko psy wciąż są lepsze w okazywaniu uczuć i nieukrywaniu ich głęboko w środku. Myślę, że taka empatia i szczerość w okazywaniu uczuć to jest coś, czego ludzie mogą zdecydowanie uczyć się od psów. 😊

Podejmowanie decyzji i kierowanie się sercem

Psy są mistrzami w podejmowaniu szybkich decyzji. W przeciwieństwie do ludzi. Ja wielokrotnie spędzałam długie godziny nad rozważaniem za i przeciw nawet w przypadku prostych decyzji. I wiele razy rozum stopował mnie przed działaniem. Wiele razy też żałowałam, że nie posłuchałam tego, co podpowiadało mi serce. Psy nie mają takich ciężkich rozterek – kieruje nimi instynkt, serce. Nie oznacza to zawsze dobrze podjętych decyzji (chociaż i to jest pojęciem względnym – my możemy mieć inne postrzeganie takiej decyzji niż pies). Niemniej pies słucha serca, robi to, co według niego jest dla niego najlepsze i nie traci czasu na długie rozmyślania. Może czasami i my powinniśmy częściej słuchać naszego serca?

Nie muszę wszystkich lubić i to jest ok

Zachowania zwierząt mają to do siebie, że jednym mogą odpowiadać, innym nie. Dotyczy to zarówno psów, jak i ludzi. Ludzie jednak często nie czują się komfortowo z tym, że za kimś nie przepadają – tłumaczą się albo po prostu to ukrywają i brną w relacje, które nie do końca im odpowiadają. Psy natomiast nie będą robić z tego tajemnicy – w znacznej większości sytuacji pokażą od razu, że coś im się nie podoba (czy to u człowieka, czy u innego psa). Czasami inny pies to będzie miłość od pierwszego szczeknięcia (chociaż raczej nieczęsto to się zdarza), a innym razem oba psy od razu wiedzą, że nic z tego nie będzie. I psy nie będą marnować swojego czasu na obcowanie z kimś, przy kim czują się źle. Dlatego to zupełnie normalne, że dwa psy po prostu się tolerują, ale nie wchodzą w bliższe kontakty, bo tak jest im po prostu lepiej – psy nie mają z tym problemu, nie jest im głupio, nie zmuszają się do niczego. Może to też lekcja od nich, którą warto wykorzystać czasami i w naszym życiu?

Pozytywne podejście do życia, akceptacja siebie

Ten punkt jest mi bardzo bliski, bo dostałam od swojego psa ogromną lekcję w tym temacie. Lupus, mój owczarek niemiecki, spędził ostatnie dwa lata swojego życia na wózku inwalidzkim – nie był w stanie sam już w pełni poruszać tylnymi łapkami, więc miał dwa kółeczka, które mu w tym pomagały. Historia jego waleczności i pogody ducha zasługuje na osoby artykuł, ale to, czego nigdy nie zapomnę, to z jaką radością w oczach wychodził na spacery i zdawał się zupełnie nie przejmować swoimi ograniczeniami. Biegał, bawił się i nie narzekał na swoją sytuację. To mi było trudno się z tym pogodzić, czasami ciężko mi było znosić komentarze ludzi i ich spojrzenia, zdziwienie i lęk innych psów przed tym dziwnym psem na kółkach. To była dla mnie spora praca nad sobą. A Lupus? Nie rozmyślał nad tym jak wygląda, jak go inni postrzegają, akceptował sytuację i nie wstydził się, nie żalił. Zadowolony szedł przed siebie z wysoko uniesionym łebkiem i po prostu czerpał radość ze spaceru. Zwyczajnie cieszył się, że mógł znowu chodzić.

Jak widać relacja psio-ludzka to wiele wspólnej nauki od siebie. Każdy pies jest inny i każdy ma swoje indywidualne cechy, które czasami warto przeanalizować i zastanowić się, czy w niektórych obszarach to nie pies właśnie powinien być naszym wzorem do naśladowania. 😊

Autorka tekstu: trenerka Psiedszkola Agata Szczepanik